Werkgroep Buitenveldert, 16.8.2010, AJErnststraat 112, Amsterdam.
Om 8 uur neemt R., als gespreksleider het woord en opent de bijeenkomst. Hij heet de drie nieuwelingen welkom en informeert dezen omtrent de gespreksregels, welke tijdens de bijeenkomst worden gehanteerd; mede in dit verband leest hij de betreffende tekst voor uit de groepsfolder, welke overigens voor hen ook ter beschikking ligt om na afloop van de bijeenkomst mee te nemen. Tijdens de hierop volgende uitwisseling van gedachten ontstaat min of meer organisch de keuze van het gespreksonderwerp voor deze avond, namelijk:
Vanuit welke concrete situatie ontstond bij ieder van de aanwezigen het besef van het bestaan van een persoonlijke verslaving alsmede de wens zich hiervan te bevrijden?
De gespreksronde ontwikkelt zich aansluitend als volgt:
A: ik ben 46 jaar, heb 2 kinderen, had huwelijksproblemen en ben meer en meer gaan drinken – op enig moment had ik daar geen controle meer over – achteraf zeg ik: een beetje hysterisch gedrag – was ook minder bereikbaar voor andere mensen / ik voelde zelf een steeds groter gat / het was in zekere zin echt, opzettelijk misbruik, gericht op het ervaren van een roes – toen heb ik besloten naar een kliniek te gaan / en bij mijn opname had ik ook gewoon drank nodig – heb daar 6 weken gezeten: ben nu 8 maanden uit de kliniek – heb in deze fase de groep nodig om te weten dat ik niet alleen sta – en dat voelt krachtig – en bovendien ontstaat in de groep een goed zelfbeeld en ook dat kan ik nu net goed gebruiken.
B: ik heb vroeger gewoon nooit gedacht aan drank – maar mijn partner kwam in een midlife crisis terecht en sleurde de rest, dus ook mij, mee – hij communiceerde bovendien zeer lastig – ik ben overigens geen mens met een minderwaardigheids-complex – ‘hij’ was alles – ik niks – wel waren er allerlei mooie dames – een heleboel – ben toen tijdens de echtscheiding ziek geraakt: borstkanker – in 1 jaar 8 operaties incl. 2 borstamputaties – lag in het ziekenhuis naast Sylvia Millenkamp, die niks wilde – sex was voor de helft weg – ik had angst voor de ziekte plus voor de scheiding en bovendien brandde toen het bedrijf af – maar ten opzichte van de ziekte/kanker kon ik handelen – veel meer last had ik van de echtscheiding: dat was de grootste oorzaak van de drank: heb toen hele dagen gespuugd van de stress – kon toen niet meer functioneren: bij het drinken van een fles wijn voelde ik ontspanning – bij de pillen van de dokter niet – de scheiding veroorzaakte een 10 jaar durende boedelverdeling – en ook nog eens zoveel stress – dat alles veroorzaakte het stiekem alleen drinken – ik sloot me op in huis – voelde me toen wel goed, maar kreeg toch nog meer stress – m’n 2-lingzus zei dan ook: daar moet iets aan gedaan worden. En zo ben ik in de kliniek in Alkmaar terecht gekomen – dat gaf me een armoedig gevoel – ben daar ook uit weg gelopen – een half jaar later ontstond het contact met de groep – ben toen eerst met mijn zus naar de groep gegaan – na een half jaar ging dat alleen – krijg nu ook mijn eigenwaarde weer terug – ‘t gaat nu fantasties! – nu heb ik zelf weer andere problemen, die ik zelf lachend probeer op te lossen – ‘t gaat wel goed met mij – belangrijk voor mij is zeker ook de groep – ‘t is steeds makkelijker door de groep – daarnaast is tijd als zodanig een erg belangrijk element.
C: sinds 10 jaar heb ik een alcohol-probleem ontwikkeld – oorzaken zijn werk en relatie – soms was ‘t wel prettig om alcohol te drinken; maar dat nam teveel toe – verloor mijn baan vervolgens in 2002 en viel in een diep gat – wist geen zinvolle invulling te geven – schakelde over op port – raakte stap voor stap dieper in de put; in 2005 volgde een dagbehandeling; nu nog soms een glas whisky; heb wel mijn werk terug gekregen…, maar heb daarnaast ook mijn drankgebruik verder voortgezet met als gevolg toename van ziekteverzuim: ben begin vorig jaar op 2 werkkringen tegelijk betrapt en ontslagen – toen naar de kliniek maar had nog steeds geen inzicht; na 2 weken opname wel een keertje naar de AA, maar ook weer verder in de fout: beschonken in de duinen: toch de behandeling voortgezet, na 3 weken weer vrij en na 3 maanden opnieuw opgenomen voor 6 weken. Sindsdien voel ik mij psychisch goed, maar besef ook dat mijn gevecht met de drank nog niet gewonnen is: ben zaterdag terug van vakantie weer in de fout gegaan – terug uit Groningen waren ze me weer kwijt – ik lag op de grond: vol schaamte en spijt – toch geloof ik nog steeds in mezelf…
D: ik luister……
E: ik luister ook liever….
F: sinds mijn puberteit ben ik ‘drank-gevoelig’ – wij hadden een studio aan huis – dat betekende grote stress en druk door relatie’s en buitenlanders: ben toen vanaf m’n 40e begonnen met de gewoonte tussen de middag te drinken en ‘s avonds idem: het werk floreerde en ik kon drank met werk combineren – heb dat met de huisarts besproken en begon met diazepam plus de hulp van de huisarts – zo werkte ik me over de kop – m’n man deed niks – we hadden een klein kind – heb toen het bijltje erbij neergegooid – ben gescheiden – kreeg een depressie: zat toen alleen en thuis en dronk stiekem – mijn zoon merkte dat – ben toen naar de kliniek gegaan, maar alleen in de detox – later, in 2003, weer de kliniek en ik voelde me daar als een vis in het water: dacht ervan af te zijn – toch later weer in de kliniek – ging weer een jaar goed – toen weer fout – weer opname – werd begeleid door een psychiater – mijn ouders zijn inmiddels overleden – ik kreeg psychosen – ‘t laatste jaar gaat nu heel goed – ben ook bij AA geweest, maar dat sprak me niet aan – wilde wel naar Buitenveldert – kan dat nu wel verkennen.
G: ben hier ook sinds vorige week voor ‘t eerst – moeilijk nu voor ‘t eerst over mijn drank te vertellen – ben sinds mijn 19e ‘drankgevoelig’ – was toen een ‘multi-gebruiker’ – zat in een kraakpand – kon dat wel behapstukken – dat was in Groningen – heb daar nooit bij stil gestaan – had een nihilistische instelling – was eigenlijk constant aan het vluchten: had ook constant last van terugvallen – kan wel stoppen maar begin dan weer en dat is vervelend – blowde ook veel – hash-pijp op zak – uit Groningen vertrokken – wilde werken en aan de slag gaan – heb me een beetje opgewerkt – ben nu hoofd-concierge op een school – 20 jaar getrouwd geweest – door drank gescheiden. Tijdens het huwelijk diverse keren gestopt en weer begonnen: alsof een andere ‘ik’ opstond – toch krijg ik het door – heb vorig jaar bij de Jellinek een cursus gevolgd: duurde 4 maanden – en ga dan zoeken – eigenlijk ben ik een coma-zuiper: als ik een glaasje wijn drink word ik iemand anders, en die ander heeft ontzettende dorst – afgelopen jaar ging ‘t erg fout – ik word ouder – merk dat ‘t herstel steeds moeilijker gaat – begin elke keer weer met frisse moed – kan er lichamelijk en psychisch niet meer tegen – door de scheiding ben ik er wel sterker uitgekomen – stond afhankelijk tegenover mijn ega – dat is nu voorbij – heb net vakantie gehad en dat zonder drank: dat doet mij goed – wilde ‘t alleen doen – doe ‘t nu met de groep en dat voelt positief….
H: ik sluit me aan bij de vorige sprekers: ik kan niet alles vertellen – ik moet leren niks te gebruiken – hier leer ik geduld – ik kwam in moeilijkheden door stress op m’n werk – maar ook door de weekend-dagen – had een vrij liberale werkomgeving: dan denk je je gang te kunnen gaan – ‘ze’ zullen me achter m’n rug wel uitgelachen hebben tussen ’85 en ’90 – hield me op de been door speed – omstreeks m’n 45e werd m’n herstel steeds moeilijker – ik nam ontslag – raakte in een psychose – zou manisch depressief zijn – voelde angst en paniek – heel vervelend – iedereen om mij heen was vrolijk – en dat kwam heel bedreigend op mij af – de groep is dan niet compleet genoeg + de zoektocht naar goede medicijnen – dat alles duurde lang – ben toen wel abrupt gestopt – later het af en toe weer geprobeerd – in deze tijd van ‘t jaar: voelde me dan melancholisch – dat laat ik toch toe – ‘t gaat vanzelf weg…..
I: ik was 35 jaar en had er een behoorlijke puinhoop van gemaakt – zocht een uitweg, maar wist niet in welke richting. Zo kwam ik terecht bij iemand die zelf het voorbeeld was van een succesvolle overlever. Ik vertrouwde hem volledig. En hij heeft mij geconfronteerd met de oorzaak van mijn ellende: je bent aan de drank en ik stel voor dat je contact opneemt met iemand die dezelfde weg gegaan is: hij zal je helpen. Ik was op dat moment absoluut niet nuchter, maar ik voelde toch iets kriebelen van een oplossing en heb het opgegeven telefoonnummer gebeld. Dat werd uiteindelijk het begin van een volstrekte omslag in m’n leven. Gelijktijdig waren de twee elementen: de kliniek, dwz de Jellinek en de zelfhelpgroep, dwz de AA. Binnen een paar dagen was ik opgenomen in Amsterdam en zodra ik weer kon lopen zat ik aan tafel bij de AA. Het betekende een volledige omslag in mijn bestaan. Natuurlijk moest ik eerst nog wel door de agressie van het ontwennen heenkomen. Maar ik had in de gaten dat ik de goede richting te pakken had. En zelfs toen ik in mijn afkick-agressie met de sterke arm tot bedaren moest worden gebracht, heb ik geen moment spijt gehad. Dit alles vond plaats in 1968. Sindsdien bezoek ik de groep en geniet van iedere avond. Ik geloof dat dit de belangrijkste stap in mijn leven is geweest en ben er nog steeds erg gelukkig mee.
J: achteraf had ik een leefprobleem: ik kwam bij de groep en in een kliniek terecht – ontdekte door dag-therapie zowel mezelf als dingen en mensen om mij heen – leerde zo ook de groep kennen en ben daar naartoe blijven gaan: dat betekent onderhoud aan mezelf – waarbij het de conditie is dit alles bewust te blijven – ik krijg inzicht door de verhalen van anderen, waarvan ik delen kan overnemen – veranderde ook aspecten zoals niet meer te laat te beginnen – ik keur de vroegere periode niet af – en ‘t is de kunst daarmee te dealen, gevolgd door het ondernemen van actie – ik leer veel in de groep.
K: ik herken ‘vleugjes’ van iedereen – flesjes gaan snel op – ik heb een idee dat in alles een versnelling zit – zo kan ik niet omgaan met blowen – nu een joint per dag als slaapmiddel – ben soms ontevreden – is ‘t zelfde als de tv aanzetten na binnenkomst in je eigen huis; ben nu bezig te stoppen met roken: ‘t is een worsteling – ik zie dat ik niet goed voor mezelf zorg – wil dat niet accepteren – maar ontkennen is ook niet goed – ik doe ‘t alleen – heb wel vrienden – ben zoekend – misschien is de Obrechtstraat iets voor mij – kom nu hier eens kijken – ben daar blij mee.
L: ik ben alleen begeleidster, dus toehoorster….
De gespreksleider: dan zal je de volgende keer buiten op de gang moeten wachten, want de groep staat alleen open voor (ex-)verslaafden zelf; dat wil zeggen dat begeleiders niet bij dit gesprek aanwezig zijn.
M: 10 jaar geleden ben ik begonnen met mijn verslaafde gebruik – ik was toen 16 a 17 jaar – gebruikte jointjes – dat is alleen maar toegenomen – heb intussen meerdere pogingen gedaan te stoppen – maar als ik ‘iets’ gedaan heb, dan ‘moet’ ik toch een jointje hebben.
Hiermee is de ronde voltooid en krijgt degeen die het onderwerp voorstelde ter afronding het woord; hij zegt:
indertijd plaatste mijn vrouw me voor de keuze: Jellinek of einde huwelijk! Zelf was ik niet overtuigd van m’n eigen verslaving – niettemin: zelf wilde ik ook wel want ik merkte dat ik de tussenoplossing (een paar glazen) niet kon hanteren – maar ik kon er geen punt achter zetten en ik denk dat dit een belangrijk kenmerk is van verslaving: het dwangmatig handelen – steeds beloftes die ik niet waarmaakte – waarom ‘ik’ en m’n omgeving niet – ben ik dan een slappeling – de uitweg bleek die stap naar de Jellinek – ook in relatie tot al die andere mensen – geel, bruin, paars – universeel verschijnsel – daar de ontwenning meegemaakt plus voorlichting over groepen zoals AA, NA, Buitenveldert, e.a. – dat sprak mij aan – er waren veel oude getrouwen, die je veel leren – bijvoorbeeld dat de ‘trek’ afneemt – in ‘t begin is het ‘van dag tot dag’ – thuis wordt het ‘volhouden in de eenzame situatie’ – dan helpt ‘t om naar de groep te gaan – ik merkte dat mensen veel hebben meegemaakt – ook het voorstellen van onderwerpen ligt in die ontwikkelingslijn, zoals verslavingsgevoeligheid in de familie, en dergelijke – gebruik die mogelijkheid – schuif de gêne opzij – wees duidelijk – dan wordt alles makkelijker.
De gespreksleider dankt voor het onderwerp en sluit de bijeenkomst af met een oproep tot ieders afdracht van een passende financieele bijdrage in de groepspot, wenst een ieder een goede, gezonde thuisreis toe en sluit de bijeenkomst af om 21.30 uur.
Amsterdam, 17 augustus 2010.
